Samenleving
De term Samenleving is 20 maanden later door Tweedeling vervangen...

Het woord samenleving betekent dat we samen leven. In een wijk, een buurt, een straat. Samen op het werk en samen op school. Samen én leven dus.
Binnenkort bestaat onze samen-leving echter niet meer.
Dan gaat elk menselijk contact gepaard met een QR-check op de mobiele telefoon. Samen naar het restaurant voor het kerstdiner? QR-check. Samen oud en nieuw vieren? QR-check. Samen op wintersport? QR-check. En dan is het tegen die tijd waarschijnlijk ook nog vaak 2G. Dat is geen mobiele telefoonterm uit 2008, nee het betekent dat alleen mensen mee mogen die gevaccineerd zijn tegen of hersteld zijn van corona. Dus niet meer sámen en zeker geen léven.
Waar is onze SAMENleving gebleven? Onze solidariteit, onze vriendschap, onze onbevangenheid, onze lol. Nu regeert de angst. En als iets gevaarlijk is, is het dat. Angst houdt ons gevangen, waardoor we niet meer zelf kunnen nadenken. Klampen we ons vast aan de mening van de deskundigen en de politici. Die zullen het toch wel het beste weten.
Nou, kijk 20 maanden na de start van de coronapandemie waar we nu beland zijn. In controlesystemen, met mondkapjes afgedekte gezichten, wederom gesloten voetbalstadions, meer en meer restaurants en evenementenorganisatoren die failliet gaan en een staatsschuld die in de honderden miljarden loopt. Het kabinet geeft maar uit, het kan niet op.
Verscheurd
Samen léven is er anno november 2021 dus nauwelijks meer bij. We kijken elkaar scheef aan, ongevaccineerden, alleen de term al…, zijn ineens melaats, levensgevaarlijk. Vrienden zien elkaar niet meer, families zijn verscheurd. Samenleving is tweedeling geworden.
En waarom in vredesnaam? Voor een virus waarvan de WHO in mei 2020 dacht dat het een ebola-achtig gevaar zou zijn. Waarbij mensen op elke straathoek dood zouden neervallen… Maar 20 maanden later is dat écht niet zo. Nooit geweest en dat gaat ook niet meer gebeuren.
Met voldoende medische capaciteit kan -én móet- dit virus gewoon getackeld worden. Maar om de een om andere vreemde reden geven overheden wereldwijd liever miljarden gemeenschapsgeld uit aan prikken en testen en de bijbehorende controlemaatregelen dan aan meer medische zorg en educatie voor gezonde voeding en sport.
En daarbij vernietigen ze de vrije en open samenleving die we al sinds de Tweede Wereldoorlog kenden. De samenleving waarvoor 80 jaar geleden onze voorouders hebben gevochten en gesneuveld zijn. Met een paar noodwetten zijn die bloedig verworven grondrechten in 20 maanden tijds opzijgezet. Voor een virus waarmee we állemaal zullen moeten leren leven. Sámen leven.
En waarom? Alleen omdat de angst regeert. En angst is de slechtste raadgever die je kunt hebben. De oud-president van de Verenigde Staten, Franklin D. Rooseveld zei het al in 1933, nog vóór die verschrikkelijke oorlog en hij kreeg gelijk: ,,The only thing we have to fear is fear itself.’’

